എത്രയെത്ര നാളുകള് കൊണ്ടൊരു കൊച്ചു-
കൂട്ടിലൊളിച്ചിരുന്നെന്നോ ഞാന്
പച്ചപാകിയ മെത്തയില് ഞാനെന്റെ കൊച്ചു-
പുഴുവുടല് ചുരുട്ടിപ്പുതച്ചുറങ്ങി.
കണ്ടുതീര്ക്കേണ്ട സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും,
കഴിഞ്ഞുപോയതിന് കറുപ്പായിരുന്നു
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലയീ ചിറകുകള്ക്കൊക്കെയും
അതിരുകളില്ലാത്ത ചന്തമുണ്ടെന്നന്ന്,
ഞാനുയിര് ചേര്ത്തു ചവച്ചു തുപ്പിയാല്,
നിറങ്ങള് മഴവില് നൃത്തമാടുമെന്ന് !
pic courtesy Shamnadh Shajahan |
പനിമഴക്കാലങ്ങള്, പ്രണയനോവുകള്,
വറുതിയും, വേനലും, പരിഭവക്കുത്തും,
ഉള്ളില് നിന്നൊരു ചോരമണമുള്ള ജീവന്,
എല്ലാം മറവിയുടെ പിന്നിലെക്കെറിഞ്ഞ്
ഞാനെന്റെ കൊച്ചുപുഴുവുടല് ചുരുട്ടിയുറങ്ങി!
ഇരുളഴിഞ്ഞു , പകലുലഞ്ഞു വന്നൊരു നേരത്ത്
ഇതിലെന്നെ കാണുകെന്നോതിപ്പറക്കയായ്..
പ്രണയമുണ്ടെന്റെ ചിറകിന് ചുമപ്പില്,
മധുരമുണ്ടെന്റെ കണ്ണിന് കറുപ്പില്,
മഴനിഴലുണ്ടെന്റെ പാതി വിടരുന്ന ചിറകില്!
പുഴുവായിരുന്നത് ഞാനായിരുന്നുവെങ്കില്
ഈ പൂമ്പാറ്റയെന്നത് ആരായിരിയ്ക്കും???
മനോഹരം ചേച്ചി . പുഴുവും ഞാൻ ചിത്ര ശലഭവും ഞാൻ .
ReplyDeleteമനോഹരമായ കവിത
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ.......
ഭാവനകള് വര്ണ്ണഭംഗിയുള്ള ചിത്രശലഭങ്ങളായ് പാറിപ്പറക്കട്ടെ!
ReplyDeleteആശംസകള്
പുയൂനെ ഇനിക്ക് ഇഷ്ടായിട്ടാ... !
ReplyDeleteപുഴുവിനും പൂമ്പാറ്റയ്ക്കും എന്റെ ആശംസകൾ...
ReplyDeleteകാര്യങ്ങൾ പറയുന്നു. കാവി ഭംഗി ഒന്നും കാണാനായില്ല.
ReplyDeleteപുയു :-)
ReplyDeleteഇന്നലെ പുഴു
ReplyDeleteഇന്ന് പൂമ്പാറ്റ
നാളെ...!!!!
നല്ല രചന,ആശംസകൾ
ReplyDeleteപുഴുവും, ശലഭവുമൊക്കെ നീ തന്നെയല്ലയോ...
ReplyDeleteആശംസകൾ
ReplyDeleteചിറകുകള്ക്ക് അതിരില്ലാത്ത ആകാശമുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നോ ആവോ?
ReplyDelete