വിട

വിട, മധുരമായ് പറയാതെ
മുറിവാക്കുണക്കാതെ
തേങ്ങലിന്‍ മടുപ്പിന്
കാതോര്‍ത്തിരിക്കാതെ
പോയ്‌ വരാമെന്നൊരു
വാക്കോതിടാതെ ,വിട
പറയാതെ വെച്ചതും ,
പറയാന്‍ കൊതിച്ചതും
പാഥേയമായ് നീ എടുക്ക,
മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞൊരു 
ഇടവഴിപാതയില്‍
ഇരുളിന്റെ മറ പറ്റി നില്ക്കാന്‍ ,
ഒരു വഴിയമ്പലം കണ്ടാലോ...
തൊട്ടു കൂട്ടാനിത്തിരി
ഓര്മ തന്‍ ഗന്ധവും
മത്തടിയാനൊരു കുറ്റ -
ബോധത്തിന്‍ ചവര്‍പ്പും
കൈ കുടഞ്ഞെറിയാന്‍
ബന്ധങ്ങളുടെ എച്ചില്‍വറ്റും
ഓരോ മടക്കിലും നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയുടെ
വാട്ട വാഴയില മണവും...
മതി ,ഇനി ഇടമില്ല ഒരു ചുംബനത്തിന്‍റെ -
മധുര മിട്ടായിക്ക് പോലും!!!!
കരഞ്ഞു പിറന്നതിന്‍ പരിഹാരമായി-
ഒരു ചിരി കൊണ്ട് മിഴി മൂടി, വിട...