പ്രിയപ്പെട്ടവരേ,
ആറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഔദ്യോഗികമായി ഒരു ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങിയത് ഇതേ ദിവസമാണ്. ഇന്നില്‍ നിന്ന് അന്നിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ കടന്നു പോയ ആറു വര്‍ഷങ്ങളിലെ എന്നെയും കാണാന്‍ കഴിയുന്നത് സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു.
പേനയിലും പേപ്പറിലും നിന്ന് സൈബര്‍ ലോകത്തേക്ക് എഴുത്തിനെ മാറ്റിയത് പണ്ട് കുത്തിക്കുറിച്ച വരികളെ മറന്നു പോകാതെ, നശിച്ചു പോകാതെ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാന്‍ ഒരിടം എന്ന രീതിയിലാണ്‌. "ഇ- ഇടം " അല്‍പ്പം കൂടി സൌകര്യപ്രദമായി തോന്നിയെങ്കിലും പഴയവ ഇപ്പോഴും ഒരു നോട്ട്ബുക്ക് താളില്‍ തന്നെ ഉറങ്ങുന്നു. പൂര്‍ണ്ണമായി പേനയും പേപ്പറും ഒഴിവാക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ ഇടയ്ക്കിടെ കുനുകുനെ എഴുതിയ പേപ്പര്‍കുറിപ്പുകള്‍ ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നുമുണ്ട് .
ഇടയ്ക്കൊന്നു മാറി നിന്ന ഒന്നര വര്‍ഷക്കാലം ബ്ലോഗിനെ കുറിച്ചോ, സൈബര്‍ ലോകത്തെ കുറിച്ചോ ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല എങ്കിലും അന്നും ചിലപ്പോഴൊക്കെ പഴയ ചില ബ്ലോഗര്‍ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ വന്നിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ ഞാനേറെ കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതും അതില്‍ ഒരാളെയാണ് "പിച്ചും പേയും" എഴുതിയിരുന്ന "വായാടിയെ"!
തിരികെ ബ്ലോഗുലകത്തിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ അന്പേ മാറിപ്പോയ ഇവിടെ ഞാനെന്‍റെ പരിചയക്കാരെ ഒന്നും കണ്ടില്ലെന്നു മാത്രമല്ല പഴയ പലരും എഴുത്തിന്‍റെ പുതിയ മേഖലകളില്‍ "സ്വന്തം" പേരില്‍ എഴുതാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു... മുഖപുസ്തക സഹായത്തോടെ ചിലരെയൊക്കെ കണ്ടെത്തി. ബ്ലോഗ്ഗര്‍മാരുടെ കൂട്ടായ്മകള്‍ തേടിപ്പിടിച്ചതാണ് ഈ രണ്ടാം വരവില്‍ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ച - സമാധാനിപ്പിച്ച ഒരു കാര്യം.
എന്നെ വായിക്കാറുള്ള, അഭിപ്രായങ്ങള്‍ നല്ലതും ചീത്തയും തുറന്നു പറയാറുള്ള എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി സ്നേഹം.... ഒത്തിരി നന്ദി
ഈ വരവില്‍ ബ്ലോഗ്ഗിനെ ഇങ്ങനെ സുന്ദരമാക്കി തന്നത് വരയന്‍ ബായി റിയാസ്.T.അലി ആണ് - സ്വന്തം പേര് വെക്കണം ബ്ലോഗില്‍ എന്ന് ശഠിച്ചതും ... സൌഹൃദമേ , സ്നേഹസൌഹൃദനമസ്കാരം !
രണ്ടാം വരവില്‍ "ഞാന്‍ വന്നേ ,ഞാന്‍ വന്നേ " എന്ന് പലയിടങ്ങളിലും കൂവിയാര്‍ക്കുന്നതിനു മുന്‍പും ഇവിടെ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നിരുന്ന കുഞ്ഞു തലയനക്കങ്ങള്‍ക്ക് - ഓരോ പോസ്ടും വായിച്ചു അഭിപ്രായം രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്ന തങ്കപ്പന്‍ സര്‍, അജിത്തേട്ടന്‍, എച്ചുമുക്കുട്ടി ചേച്ചി - നിങ്ങളോട് തീര്‍ത്താല്‍ തീരാത്ത സ്നേഹം.... നന്ദി ... കടപ്പാടും :)
മറക്കാതിരിക്കാനായി മാത്രം,
സ്നേഹപൂര്‍വം ശ്യാമ (ആര്‍ഷ )
ആറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഔദ്യോഗികമായി ഒരു ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങിയത് ഇതേ ദിവസമാണ്. ഇന്നില്‍ നിന്ന് അന്നിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ കടന്നു പോയ ആറു വര്‍ഷങ്ങളിലെ എന്നെയും കാണാന്‍ കഴിയുന്നത് സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു.
പേനയിലും പേപ്പറിലും നിന്ന് സൈബര്‍ ലോകത്തേക്ക് എഴുത്തിനെ മാറ്റിയത് പണ്ട് കുത്തിക്കുറിച്ച വരികളെ മറന്നു പോകാതെ, നശിച്ചു പോകാതെ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാന്‍ ഒരിടം എന്ന രീതിയിലാണ്‌. "ഇ- ഇടം " അല്‍പ്പം കൂടി സൌകര്യപ്രദമായി തോന്നിയെങ്കിലും പഴയവ ഇപ്പോഴും ഒരു നോട്ട്ബുക്ക് താളില്‍ തന്നെ ഉറങ്ങുന്നു. പൂര്‍ണ്ണമായി പേനയും പേപ്പറും ഒഴിവാക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ ഇടയ്ക്കിടെ കുനുകുനെ എഴുതിയ പേപ്പര്‍കുറിപ്പുകള്‍ ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നുമുണ്ട് .
ഇടയ്ക്കൊന്നു മാറി നിന്ന ഒന്നര വര്‍ഷക്കാലം ബ്ലോഗിനെ കുറിച്ചോ, സൈബര്‍ ലോകത്തെ കുറിച്ചോ ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല എങ്കിലും അന്നും ചിലപ്പോഴൊക്കെ പഴയ ചില ബ്ലോഗര്‍ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍ വന്നിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ ഞാനേറെ കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതും അതില്‍ ഒരാളെയാണ് "പിച്ചും പേയും" എഴുതിയിരുന്ന "വായാടിയെ"!
തിരികെ ബ്ലോഗുലകത്തിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ അന്പേ മാറിപ്പോയ ഇവിടെ ഞാനെന്‍റെ പരിചയക്കാരെ ഒന്നും കണ്ടില്ലെന്നു മാത്രമല്ല പഴയ പലരും എഴുത്തിന്‍റെ പുതിയ മേഖലകളില്‍ "സ്വന്തം" പേരില്‍ എഴുതാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു... മുഖപുസ്തക സഹായത്തോടെ ചിലരെയൊക്കെ കണ്ടെത്തി. ബ്ലോഗ്ഗര്‍മാരുടെ കൂട്ടായ്മകള്‍ തേടിപ്പിടിച്ചതാണ് ഈ രണ്ടാം വരവില്‍ എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ച - സമാധാനിപ്പിച്ച ഒരു കാര്യം.
എന്നെ വായിക്കാറുള്ള, അഭിപ്രായങ്ങള്‍ നല്ലതും ചീത്തയും തുറന്നു പറയാറുള്ള എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി സ്നേഹം.... ഒത്തിരി നന്ദി
ഈ വരവില്‍ ബ്ലോഗ്ഗിനെ ഇങ്ങനെ സുന്ദരമാക്കി തന്നത് വരയന്‍ ബായി റിയാസ്.T.അലി ആണ് - സ്വന്തം പേര് വെക്കണം ബ്ലോഗില്‍ എന്ന് ശഠിച്ചതും ... സൌഹൃദമേ , സ്നേഹസൌഹൃദനമസ്കാരം !
രണ്ടാം വരവില്‍ "ഞാന്‍ വന്നേ ,ഞാന്‍ വന്നേ " എന്ന് പലയിടങ്ങളിലും കൂവിയാര്‍ക്കുന്നതിനു മുന്‍പും ഇവിടെ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നിരുന്ന കുഞ്ഞു തലയനക്കങ്ങള്‍ക്ക് - ഓരോ പോസ്ടും വായിച്ചു അഭിപ്രായം രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്ന തങ്കപ്പന്‍ സര്‍, അജിത്തേട്ടന്‍, എച്ചുമുക്കുട്ടി ചേച്ചി - നിങ്ങളോട് തീര്‍ത്താല്‍ തീരാത്ത സ്നേഹം.... നന്ദി ... കടപ്പാടും :)
മറക്കാതിരിക്കാനായി മാത്രം,
സ്നേഹപൂര്‍വം ശ്യാമ (ആര്‍ഷ )